Jako że temat jest trudny, budzący wiele wątpliwości i sporów na linii świadczeniodawcy – NFZ, pozwolę go sobie podzielić na kilka wpisów, stanowiących zamknięty cykl tematyczny.
Chodzi mi to, aby móc kompleksowo przedstawić zagadnienie, z podaniem konkretnych przykładów i stanowiska większości Oddziałów NFZ w Polsce, bo z mojej praktyki wynika, iż niestety nie do końca potrafisz prawidłowo odczytać zapisy Zarządzenia 77/2013/DSOZ w wersji prezentowanej przez Oddziały NFZ.
Sam przyznaję, że nie jest to łatwe, a prawników prawidłowo rozumiejących treść ww. Zarządzenia w kontekście czasu pracy poradni stomatologicznej jest jak na lekarstwo. Jak już znajdziesz, to jest tyle opinii, co opiniujących, albo nawet więcej.
I tak, ma się co łudzić. Dziś wymagania stawiane gabinetom stomatologicznym zdecydowanie korespondują ze zmieniającą się rzeczywistością. I w cale nie mam tu na myśli tylko nowoczesnego sprzętu, wygodnych unitów, ładnego wnętrza czy przyjemnej muzyki – odpowiednio relaksującej oczekujących na zabieg.
Swoistym signum temporis są stawiane poradniom wymagania dotyczące czasu pracy, tj. dostępności wykonywanych świadczeń.
Nikogo już nie dziwią całodobowe gabinety stomatologiczne, czy stomatologiczna pomoc doraźna w niedziele i święta. Co więcej, z rozmów z lekarzami odnoszę wrażanie, że coraz częściej pacjenci preferują pory mocno popołudniowe, by nie powiedzieć wieczorne umawiania się na zabiegi. Wszak praca zrobiona, obiad naszykowany, mieszkania ogarnięte, dzieciaki wyszykowane na następny dzień, to można pójść do dentysty.
Zatem praca poradni stomatologicznych nie tyle może się wydłużyła – choć to pewnie też – to raczej dostosowała do wymagań potencjalnych klientów – pacjentów.
Czy są zatem jakieś przepisy odnoszące się do czasy pracy takiej poradni, które regulowałyby te kwestie?
I tak i nie, można powiedzieć.
Zasadniczo brak jest norm prawnych odnoszących się do czasu pracy samej poradni, czy gabinetu stomatologicznego.
Są natomiast przepisy określające czas pracy lekarzy stomatologów.
Warto dokonać stosownego podziału na pewne kategorie poradni, tj. takie, w których lekarze wykonują świadczenia w ramach kontraktu z NFZ i wszystkie pozostałe poradnie.
To pierwszy podział.
Drugi dotyczy podstawy prawnej świadczenia przez lekarzy pracy w danej poradni: tj. czy opiera się ona na umowie o pracę, czy też na stosunku cywilno-prawny.
Od razu powiem, że czas pracy w poradniach lekarzy zatrudnionych na podstawie umowy o pracę stanowić będzie przedmiot innego wpisu.
Powiem też, że czas pracy poradni, które nie udzielają świadczeń w ramach NFZ nie stanowi większego problemu. W zasadzie mogą być otwarte wedle woli podmiotu leczniczego, który limitowany jest normami czasu pracy lekarzy, którzy świadczą usługi w ramach umowy o pracę. Jeżeli lekarze wykonują natomiast świadczenia w ramach tzw. kontraktów, to hulaj dusza piekła nie ma. Nie obowiązują tu bowiem jakiekolwiek regulacje w przedmiocie czasu pracy lekarzy i samej poradni.
Dużo ciekawszą grupę stanowią przychodnie, poradnie czy gabinety stomatologiczne, które wykonują świadczenia w ramach NFZ.
W tym przypadku Narodowy Fundusz Zdrowia określa dostępność świadczeń dla pacjentów, tym samym regulując czas pracy lekarzy stomatologów.
Jakie są te regulacje i jak należy je rozumieć?
Przykłady
***Taka mała uwaga – poniższe kwestie dotyczyć będą świadczeń ogólnostomatologicznych i świadczeń dla dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia. Dla innych rodzajów świadczeń poświęcone będą kolejne wpisy.***
Przede wszystkim czas pracy lekarza w poradni wykonującej świadczenia w ramach NFZ nie może być mniejszy niż 15 godzin w tygodniu. Jest to warunek podstawowy.
Chodzi o to z jednej strony, że NFZ nie kontraktuje świadczeń mniejszych niż pół etatu przeliczeniowego; jak również nie pozwala na wykazywanie w potencjale świadczeniodawcy lekarzy, którzy przyjmowaliby poniżej 15 godzin tygodniowo, tj. poniżej tzw. pół etatu przeliczeniowego.
Etat przeliczeniowy to zasadniczo 15.000 punktów w ujęciu miesięcznym
Ok., a popołudnia?
Z popołudniami jest tak, że liczba dni pracy lekarza w poradni w godzinach popołudniowych winna wynosić jeden dzień na każde 0,5 etatu przeliczeniowego. Jest to warunek podstawowy.
Zatem, jeżeli mamy jednego lekarza, który sam wykonuje etat przeliczeniowy, to warunkiem podstawowym jest, aby przyjmował on co najmniej dwa razy w tygodniu do godziny 18.00, przez 5 dni po 6 godzin w każdym dniu.
Jeżeli zaś jeden lekarz wykonuje tylko 0,5 etatu przeliczeniowego, to do godziny 18.00 musi przyjmować raz w tygodniu, zaś jego łączny czas pracy wynosić będzie 15 godzin w tygodniu – bez znaczenia wówczas w jakim wymiarze czasu pracy w poszczególne dni. Mogą być to dwa przykładowo: dwa dni po 7,5 godziny, bądź trzy dni w wymiarze 6-6-3.
Wymóg minimalnej pracy w tygodniu lekarza w poradni w wymiarze 5 dni po 6 godzin dziennie dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy jeden lekarz wykonuje cały etat przeliczeniowy.
Jeżeli etat przeliczeniowy wykonuje dwójka lekarzy (trójka nie mogłaby go wykonywać, gdyż wtedy jeden z nich pracowałby poniżej 15 godzin w tygodniu), wówczas mogą oni dowolnie ustalać dni i godziny pracy, byleby tylko każdy z nich pracował co najmniej 15 godzin, w tym jedno popołudnie do godziny 18.00.
Zapytasz jeszcze, co w sytuacji wykonywania kontraktu większego niż 0,5 etatu przeliczeniowego i mniejszego niż cały etat?
Wówczas, aby spełnić warunek podstawowy, lekarz wykonujący kontrakt musi zapewnić jedno popołudnie do godziny 18.00. Jeżeli zaś idzie o czas pracy, to będzie on proporcjonalny do liczby etatów przeliczeniowych.
Zatem, gdy lekarz wykonuje kontrakt o wielkości np. 10.000 punktów, to musi w tygodniu pracować 20 godzin, w tym raz do godziny 18.00.
Reasumując: jeżeli mamy jeden gabinet i jeden etat przeliczeniowy oraz jednego lekarza, który go wykonuje minimalne założenia dla takiego gabinetu to: praca lekarza po 6 godzin dziennie przez 5 dni w tygodniu, w tym przynajmniej dwa razy do godziny 18.00.
Jeden etat przeliczeniowy podzielony na dwoje lekarzy przedstawiać się będzie pracą każdego z nich przynajmniej raz do godziny 18.00, różnych wymiarach czasu pracy, minimum 15 godzin tygodniowo.
Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do większej liczby etatów niźli tylko jeden.
I już na zakończenie. Pisząc o warunkach podstawowych miałem na myśli, takie które uzależniają przystąpienie do postępowania w konkursie o udzielenia świadczeń opieki zdrowotnej, bądź późniejsze wykonywanie kontraktu w sposób zgodny z prawem. Jeżeli warunki podstawowe nie są spełnione, wówczas oferta jest odrzucana w tracie postępowania. Gdyby zaś warunek podstawowy nie został spełniony w trakcie wykonywania umowy, to może się to skończyć nawet rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia.
W odróżnieniu od warunku podstawowego, pozostają warunki dodatkowo oceniane (tzw. rankingujące) w trakcie postępowania, wpływające na większą ilość punktów postępowaniu o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej.
Spełnienie warunku rankingującego na etapie postępowania i otrzymanie kontraktu powoduje, iż musisz go utrzymywać przez cały okres trwania umowy. Wymagania dodatkowe w zakresie dostępności świadczeń wpływają bezpośrednio na czas pracy lekarzy, ale o tym jak je rozumieć i tym samym jak skutecznie zgłaszać medyków zachowując kryteria rankingujące opowiem w następnym wpisie.
Do usłyszenia.