Zanim zacznę cokolwiek pisać, ważna informacja dla Ciebie:
1. nie, nie lubię tematów związanych z prawem podatkowym;
2. nie, nie jestem księgowym;
3. jeżeli masz tak samo, a szukasz wyłącznie odpowiedzi, bez uzasadnienia prawnego i przepisów, które za nim stoją, przejdź od razu do akapitu Reasumując oraz do ostatniego zdania we wpisie.
Po tym wstępie mogę z czystym sumieniem zacząć:
Pytanie o kasę fiskalną w gabinecie stomatologicznym od 1 stycznia 2015r. zyskało zupełnie nowy wymiar.
Wiadomym jest, że początek każdego roku to nowe postanowienia. Każdy z nas ma różne – jedni chcą rzucić palenie, inni schudnąć. Człowiek potrzebuje celów dla samorealizacji podnoszenia własnej wartości.
Również Ministerstwo Finansów ma noworoczne postanowienia. Wszak każdy urzędnik także musi się czymś wykazać i coś osiągnąć.
Od 1 stycznia 2015r. postanowieniem MF jest uszczelnienie tzw. szarej strefy u największych jej beneficjentów, tj. lekarzy i prawników.
Tych ostatnich zostawię w spokoju, bo lekarze wydają się bardziej pociągający. Nie tylko ze względu na moją szanowną małżonkę, ale przede wszystkim z racji szeregu pytań od moich Klientów.
Zatem, czy muszę mieć kasę fiskalną w gabinecie od 1 stycznia 2015?
Pytanie proste, ale odpowiedź na nie jest zdecydowanie bardziej złożona. Wszystko zależy od tego, na czyją rzecz świadczysz usługi medyczne!.
Mówiąc wprost: jeżeli świadczysz tylko usługi w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia to nie masz obowiązku posiadania kasy fiskalnej.
Dlaczego?
Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ustawy o Vat, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony z tego podatku.
Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo – kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.
Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z aktualnym Rozporządzeniem MF w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, lekarz wykonujący usługę pełnopłatną na rzecz Pacjenta, zobowiązany jest zarejestrować ten fakt poprzez wystawienie paragonu, bez względu na kwotę obrotu z działalności.
Przed 1 stycznia 2015r. jeżeli wykonywane przez Ciebie usługi w ciągu roku podatkowego nie przekroczyły łącznej kwoty 20.000 zł, wówczas nie było obowiązku posiadania kasy fiskalnej.
Z dniem 1 stycznia 2015r. próg 20.000 zł już nie istnieje i choćby jedna odpłatnie wykonania usługa medyczna podlega rejestracji na kasie fiskalnej.
Reasumując: od 1 stycznia 2015r. jeżeli masz zamiar wykonywać komercyjne usługi na rzecz Pacjentów, tj. takie, które podlegają odpłatności, wówczas skieruj swoje kroki do sklepu z kasami fiskalnymi, kup urządzenie, zarejestruj w urzędzie skarbowym i baw się dobrze.
Inna jest sytuacja podmiotów, które wykonują wyłącznie usługi w ramach NFZ.
Jeżeli Świadczeniodawca realizuje świadczenia zdrowotne na podstawie ustawy o świadczeniach zdrowotnych oraz umowy zawartej z NFZ, który je w całości finansuje, to nabywcą świadczonych usług jest NFZ, natomiast pacjent jest podmiotem upoważnionym do korzystania ze świadczenia – odbierającym daną usługę. Rozliczenia miesięczne z NFZ odbywają się na podstawie wystawionej faktury za wykonane świadczenia zdrowotne, na podstawie zawartej umowy.
Trzeba więc powiedzieć, iż art. 111 ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania w stosunku do świadczonych usług medycznych w ramach umowy podpisanej z NFZ.
Treść ww. przepisu art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wskazuje, iż do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących objęci są wyłącznie podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług na rzecz kręgu podmiotów w tym przepisie wyraźnie wymienionych, tj. pacjentów niefunduszowych.
Należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług ani przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych nie definiują pojęcia „nabywca”, dlatego zasadnym wydaje się odwołanie do wykładni językowej. Zgodnie z definicja zawartą w Słownika języka polskiego PWN „nabywcą jest ten, kto coś nabywa (nabył) przez kupno”
W świetle powyższej definicji, nabywcą usług medycznych – jeżeli jest zawarty kontrakt – jest Narodowy Fundusz Zdrowia. Wszak comiesięcznie strony rozliczają to w fakturach wystawianych na rzecz NFZ za wykonane świadczenia medyczne.
Tym samym świadcząc usługi medyczne w ramach umowy zawartej z NFZ, nie ma obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdyż wówczas nie dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Istotne jest zatem w przedmiotowej sprawie, kto nabywa daną usługę, a nie kto ją faktycznie odbiera.
Do usłyszenia !